Απόφαση – “ρήγμα” στην αποκαλούμενη συνεπιμέλεια αποτελεί στο σκεπτικό της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς θέτει σε πρώτο πλάνο για να απορρίψει το αίτημα του πατέρα του 7,5 ετών παιδιού για συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη διαμονή του παιδιού στα δυο σπίτια, τις τεταμένες σχέσεις των γονέων, εν ολίγοις την αδυναμία τους να συνεννοηθούν για βασικά ζητήματα. Δηλαδή την ύπαρξη κι άλλων περιστατικών, που καταδεικνύουν βαθύτατο χάσμα και αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των γονέων. Προτάσσει μάλιστα προς τούτο το ζήτημα της σταθερότητας του περιβάλλοντος διαβίωσης του τέκνου.

Πρόκειται για την υπ΄αριθμόν 2061/2022 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων την οποία χειρίστηκε ο δικηγόρος Κώστας Τσουκαλάς που εκπροσωπούσε τη σύζυγο κατά της οποίας είχε ασκηθεί αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία ο πατέρας ζητούσε συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη διαμονή.

Το δικαστήριο- με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκεπτικό- δέχθηκε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων περί ανάθεσης αποκλειστικής επιμέλειας του τέκνου, που άσκησε η μητέρα και απέρριψε την αντίθετη αίτηση του πατέρα περί συνεπιμέλειας με εναλλασσόμενη διαμονή (και επικουρικώς ρύθμισης δικαιώματος επικοινωνίας που έγινε δεκτή), αναθέτοντας προσωρινά την επιμέλεια αποκλειστικώς στην μητέρα και ρυθμίζοντας την επικοινωνία του πατέρα με το τέκνο.

Η διαφωνία και πώς ορίζεται

Όπως λέει το δικαστήριο “…από το συνολικό πνεύμα των νέων διατάξεων συνάγεται ότι “ο όρος εξαιτίας διαφωνίας των γονέων” δεν ταυτίζεται με την όποια διαφωνία των γονέων αφορά τους ίδιους ή με τους λόγους, που οδήγησαν στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης.

Δεν αποκλείεται πάντως από το νόμο να ανάγεται η τεκμηρίωση της αδυναμίας της από κοινού άσκησης όχι μόνο στις ενδεικτικά αναφερόμενες στη διάταξη περιστάσεις, αλλά και σε γεγονότα του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, άλλα κι άλλα περιστατικά, που καταδεικνύουν βαθύτατο χάσμα και αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των γονέων….

Κριτήριο για την καταλληλότητα ή μη του γονέα να του ανατεθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων ακόμα και κατ’ αποκλεισμό του άλλου γονέα μπορεί να αποτελέσει και ο τρόπος άσκησης αυτής μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης.

Έτσι, εάν για παράδειγμα ένας γονέας, ενώ ισχύει η εκ του νόμου πρόβλεψη της συνεπιμέλειας, μολονότι δεν συντρέχει λόγος κατεπείγοντος, λαμβάνει επανειλημμένα πρωτοβουλίες για τη ζωή του παιδιού, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του άλλου γονέα, αν επανειλημμένα δεν ενημερώνει τον άλλο γονέα για ζητήματα που αφορούν το παιδί (π.χ. ζητήματα υγείας, εθισμό στη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών κ.λπ.) αν παραπείθει δολίως το παιδί ως προς το ό,τι ο άλλος γονέας είναι επικίνδυνος για τη σωματική ή ψυχική υγεία του, ή αν, ενώ με προσωρινή διαταγή ή απόφαση ασφαλιστικών έχει την αποκλειστική επιμέλεια του ανηλίκου, παρεμποδίζει αδικαιολόγητα την επικοινωνία των τέκνων με τον άλλο γονέα, τούτο συνιστά κακή και καταχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας, που λαμβάνεται υπόψη στα πλαίσια του άρθρου 1514 ΑΚ και που είναι δυνατόν να επισύρει ακόμη και τις συνέπειες του άρθρου 1532 ΑΚ.

Η απόφαση

Με βάση τα παραπάνω, όπως επισημαίνει ο κ.Τσουκαλάς, “..το Δικαστήριο έκρινε ότι το αίτημα περί συνεπιμέλειας του αιτούντος πατέρα πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο, συνακόλουθα και το περιεχόμενο σ’ αυτό αίτημα της εναλλασσόμενης κατοικίας, καθώς το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, λόγω και της τεταμένης σχέσης που υπάρχει προς το παρόν μεταξύ των γονέων του, θα πρέπει να αποκτήσει ένα σταθερό περιβάλλον και να μην αλλάζει το πρόγραμμα του ανά εβδομάδα. Η σταθερότητα αυτή είναι αναγκαία δεδομένης και της μικρής ηλικίας του τέκνου (7,5 περίπου ετών)”.

Πήγη: capital.gr